Intro | Voorkomen | Karakter | Leefomgeving | Verzorging | Allergie | Hairless | Powderpuff

Rasstandaard

De Norm van het Ras FCI
Deze Norm wordt gebruikt door FCA
FCA is lid van FCI en ook Lid van SICALAM
Oorsprong: China
Varieteit: Haarloos

Algemene verschijning:
Slanke, fijne gebeende, actieve en sierlijke hond, met een glad haarloos lichaam en haar op hoofd, voeten en staart.

Temperament
Vrolijk en intelligent, tegelijkertijd deftig en niet agressief.
Fout: Valsheid

Grootte
Ideale hoogte voor mannetjes 28cm tot en met 32 cm schofthoogte; teefjes 23cm. tot en met 30,5 cm schofthoogte. Omdat het een “toybreed” betreft, moet een hond van een groter type met dezelfde ogen worden bekeken als een hond die binnen deze maten valt.
Fout: De Chinese naakthond is een slanke en elegante verschijning, daarom zouden de te zware en/of ruwe honden moeten worden bestraft.
Diskwalificatie: Reuen of teefjes die groter zijn dan 35.5 cm schofthoogte.

Gewicht
Zou de 4.5 kg niet mogen overschrijden, rekening houdend met de hoogte van de hond.
Diskwalificatie: Hond die meer weegt dan 5.3 kg

Hoofd
Licht geronde en verlengde schedel met laag geplaatste oren. De basis van het oor ligt op de zelfde hoogte als de buitenste ooghoek. De wangen zijn mager en vlak en versmallen naar de de snuit toe. Het einde heeft een uitgesproken stop, maar is niet extreem. Het hoofd is glad, zonder teveel rimpels. De afstand van basis van de schedel tot aan de stop is gelijk aan de afstand van de stop tot aan het uiteinde van neus. De snuit wordt geleidelijk aan iets smaller naar het einde toe. De neus is een prominente eigenschap, de grootte is in overeenstemming met de snuit. De neus mag alle kleuren hebben. Globaal, zou het hoofd een sierlijke verschijning, met waakzame uitdrukking moeten zijn en er mag niet robuust of grof zijn . De lippen zijn strak en dun.
Fouten: Scheef gezicht; gerimpelde huid, te spitse snuit.

Oren:
Groot en rechtopstaand. De huid van het oor is dun, oorrand is toegelaten
Fout: Rond of hoed oor.
Diskwalificatie: hangende of gecoupeerde oren.

Ogen
Zo donker dat ze zwart lijken. Weinig of geen wit te zien. Geen teken van dofheid. Prominent maar niet vooruit stekend. Amandelvormig en wijd uit elkaar geplaatst.
Fout: Wall eyes, lichte kleur ogen, te dicht op elkaar geplaatste ogen.

Tanden:
Tang- of schaargebit. De hoektanden staan lichtjes vooruit. Afwezige Premolaren. Het primitieve gebit, die in verband staat met de haarloze factor in varieteit, veroorzaakt zwak en/of dun tandenemail. Daarom zou de conditie van de tanden, of zelfs het ontbreken van tanden, geen beslissende factor moeten zijn in het beoordelen van dit ras. Alhoewel sterkere tanden wel zouden moeten worden aangemoedigd.
Diskwalificatie: Grote onder- of overbeet.

Hals:
Hellend en vrij van keelhuid. Lang en sierlijk. Wanneer de hond zich beweegt wordt de hals hoog en lichtjes aan het hoofd gedragen. Gaat geleidelijk aan hellend over in een sterke schoft.
Fout: ooienhals.

Lichaam
Soepel, glad en haarloos, de huid heeft een fijne textuur, voelt glad en warm aan. De schouders zijn schoon en smal, met schouderbladen die terug hellen om een hoek van ongeveer 90 graden met de voorarm te vormen. De borst is best breed en diep, maar de ribbenkast zou niet moeten zijn opgesprongen. Het borstbeen is niet overdreven prominent. Het borststuk moet overlopen in de ellebogen, die smaller wordt naar het einde toe. De flank mag van boven af gezien niet voorbij de ellebogen komen. De bovenlijn is recht. De lengte van het lichaam zou iets groter moet zijn dan de schofthoogte.
Fout: te elegante, ontbrekende botontwikkeling, voornrug, slingerige rug, heupen aanzienlijk hoger of lager dan de schoft, vierkante of lang gebouwde honden.

Staart
Hoog op de rug geplaatst en omhoog of achteruit stekend gedragen wanneer in beweging. Lang en maar nauwelijks smaller wordend naar het eind, niet gekruld of verdraaid aan één van beide kanten. De staart moet natuurlijk vallen en hoeft niet in positie te worden gehouden gedurende de keuring.
Fout: Ringstaart of een kurketrekker staart, laag of tussen de benen dragen tijdens het bewegen.

Voorpoten
Lang en slank, keurig geplaatst onder het lichaam; lang genoeg voor een elegant gangwerk. De ellebogen zijn goed verbonden, en worden dicht bij het lichaam gehouden en werken gesmeerd en gelijk. Middenbeentjes zijn fijn maar sterk, bijna verticaal. Tenen draaien noch naar binnen noch naar buiten uit. Het gangwerk is lang en stromend, met goed bereik.
Fout: Naar buiten staande ellebogen, hackney beweging.

Achterpoten
Het slanke spronggewricht is niet extreem gehoekt. Mooi geronde achterste spier. Strakke lendestukken. de knieën zijn sterk en de benen lang. Ze gaan vloeiend over in het hakgewricht.
De hakken zijn redelijk hoog en gaan recht naar beneden. Er is voldoende hoeking voor het verkrijgen van een rechte rug. De achterpoten staan wijd uit elkaar. De achterhand is stuwend.
Fout: Slappe hakken , "lipped" hakgewricht, koe-hakkig.

Voeten
Extreme smal en zeer lange hazenvoet, met een unieke verlenging van de kleine beenderen tussen de verbindingen in de tenen, vooral in de voortenen, waar het bijna lijkt of ze een extra gewricht bezitten, die ze dus niet hebben. De nagels zijn matig lang, de nagels kunnen de kleur van de teen hebben of zwart of wit zijn.
Fout: Extreme hazenvoet.

Kleuren
Alle kleuren of combinaties van kleuren zijn toegestaan.

Crest
Ideaal gezien begint de crest bij de stop op het hoofd en de haarwortel stoppen bij het begin van de schedel. Hoewel toegelaten is om meer haar te hebben, zou de haargroei smaller moeten worden en moeten stoppen bij op 1/3 van de halslengte. Het haar zelf mag tot iedere lengte groeien, een lange en gestroomlijnde crest heeft de voorkeur. De textuur is zacht en zijdeachtig, bij de kleinere honden iets zachter en lichtjes ruwer bij de grotere honden.

Sokken
Ideaal gezien beperkt tot de tenen, maar absoluut niet boven de bovenkant van de moeten komen.

Pluim
Lang en gestroomd, maar alleen op het onderste 2/3 gedeelte van de staart.
De plaatsing van het haar:
De exacte plaats van het haar is niet zo belangrijk als het gehele beeld. De gebieden met haar verminderen gewoonlijk lichtjes, en een hond met een paar verdwaalde haren, maar in zijn orginele staat, is veel beter dan één die geschoren is.
Fout: Grote flarden van dik haar overal op het lichaam of bewijs dat de hond geschoren is.

NB: De mannelijke dieren moeten twee normale testikels die volledig in het scrotum zijn ingedaald hebben.

Bron: F.C.I. - 9 Th Juli van Engelse Norm 1982- - Hairless Varieteit

Candy

Zazou

Over de geschiedenis van de Chinese naakthond zijn heel erg veel verschillende verhalen te vinden.
Omdat ze naakt zijn, wordt er gedacht dat ze uit een land met een warm klimaat stammen, zoals Mexico of central Afrika. Volgens het ene verhaal komen ze oorspronkelijk uit Afrika, volgens het andere komen ze uit China, wat de naam ook zou vermoeden. In vele rapporten staat dat ze de voorouders van de Mexicaanse Naakte hond zijn. In andere staat dat ze afstammen van Afrikaanse naakte honden.
Deze Afrikaanse naakte honden zouden door de Chinesen zijn geselecteerd op grootte en zo werd het ras steeds kleiner gefokt totdat uiteindelijk de Chinese naakthond ontstond.
Ook zijn er verhalen dat het ras in Amerika eind 1800 is ontdekt.

Zo zie je maar, er doen veel verschillende verhalen de ronde en helaas zal wel nooit duidelijk worden waar ze nu echt vandaan komen. Hieronder de meest waarschijnlijke verhalen.

Het Afrika verhaal gaat als volgt:
De Chinese naakthond komt oorspronkelijk uit Afrika waar ze “Afrikaanse naakte terriërs” werden genoemd.
De oude Aztecen gebruikten ze als bedwarmers en als voedsel.
De Chinese handelsschepen kwamen op hun route ook in Afrika.
Hier nam de bemanning deze honden aan boord omdat het uitstekende honden waren om het ongedierte aan boord te bestrijden.
De Chinese bemanning noemden ze “Chinese naakthond” en die naam is tot op heden gebleven. Er zijn meerdere verhalen over het feit dat de Chinese crested van origine uit China komen, maar ik heb deze verhalen gebundeld tot één verhaal omdat ze allemaal voor een groot gedeelte overeen komen.
Chinese zeilschepen voeren met de Chinese naakthonden aan boord die ze van thuis uit hadden meegenomen.
De Chinese naakthond diende vooral als ongedierte bestrijder op het schip.
Als de zeelui aan land gingen ruilden ze de op zee geboren puppies met de locale marktlui tegen eten of andere dingen.
Op die manier zou de Chinese Naakthond overal ter wereld verspreid zijn.
Spaanse ontdekkers vonden de Chinese naakthond in Mexico en delen van Centraal en Zuid Amerika.
Britse en Franse ontdekkers hebben dit ras ook in verschillende delen van Afrika en Azië gevonden tijdens de 19e eeuw.

Volgens sommige is het Amerikaans verhaal van oorsprong de juiste:
De naam Chinese Naakthond is eigenlijk een echt misser omdat in werkelijkheid het ras in Amerika is ontdekt aan het einde van de 19e eeuw.
De eerst Chinees-typische naakte honden zijn waarschijnlijk het resultaat van een kruising tussen een Xolos en verschillende langharige toy rassen.
Pas in de 1950-er jaren werd er echt getracht om een ras te creëren zoals dat er vandaag de dag uitziet.

Een Chinese naakthond wordt in andere landen ook wel: Chien Chinois à Crête, Chinesischer Schopfhund, Perro crestado chino, Perro Crestado de China, Hiina Harjaskoera, Kiinanharjakoira en Chinese Crested genoemd.

Intro | Patella Luxatie | PRA

Intro

Niets is zo belangrijk als de gezondheid van je hond. Bij mijn kennel staat gezondheid dan ook hoog in het vaandel. Gelukkig zijn chineesjes van zichzelf gezonde hondjes, met weinig erfelijke aandoeningen. De meest voorkomende, bij alle kleine rassen, zijn Patella Luxatie en PRA, waarover je hieronder meer kunt vinden.

Een dierenartsverklaring alleen is dus niet voldoende om er zeker van te zijn dat uw pup gezond blijft. Het enige dat dit papiertje zegt is dat er op dat moment geen klinisch waarneembare afwijkingen te zien waren bij de hond. Zoals neusuitvloeiing, ontstoken oren of een gebroken poot. Dus mocht u van plan zijn een chinese naakthond aan te schaffen, vraag dan verder dan de dierenartsverklaring. Vraag of ouderdieren getest zijn op erfelijke oogafwijkingen (via ECVO en DNA) en patella luxatie.
Mochten hier nog vragen over zijn dan kunt u mij een email sturen.

Patella Luxatie

"Patella” is de latijnse benaming voor de knieschijf. “Luxeren” betekent “verplaatsen” of “verschuiven”. Patella Luxatie betekent dus letterlijk: Verschoven Knieschijf.
De knieschijf kan zowel naar binnen (mediaal) als naar buiten (lateral) zijn verschoven.
De meest voorkomende knie-aandoening bij honden is Patella Luxatie.

Patella Luxatie komt in 4 gradaties:
Gradatie 1. De knieschijf ligt op zijn plaats maar er is een te grote beweeglijkheid aanwezig.
Gradatie 2. De knieschijf ligt op zijn plaats maar is naast de groeve te brengen en schiet dan spontaan weer terug.
Gradatie 3. De knieschijf ligt soms op zijn plaats maar ligt ook vaak naast de groeve; men spreekt dan van een habituele patella luxatie.
Gradatie 4. De knieschijf ligt steeds naast de groeve en is er niet meer in terug te duwen; men spreekt van een stationaire patella luxatie.

Symptomen
De klachten van de hond hangen af van de ernst van de luxatie en kunnen soms zelfs al vlak na de geboorte worden waargenomen. Meestal komen de symptomen pas vanaf 4 maanden tevoorschijn.

Er komen verschillende vormen van Luxatie voor. In de minst erge vorm, habituele Patella-luxatie, schiet de knieschijf slechts incidenteel van het gewricht af. Honden die dit hebben, lopen af en toe een paar passen met een pootje opgetrokken. De knieschijf is alleen op dat moment van zijn plaats geschoven. Na een paar stappen schiet hij weer terug en de hond loopt normaal verder. Echte pijn lijkt de hond niet te hebben.
Als de ziekte vordert kan de hond steeds meer last hiervan krijgen. De knieschijf blijft dan ook langere tijd gedislokeerd en de hond kan moeilijker springen. Ook in dit geval komt er meestal geen pijn bij deze symptomen kijken, behalve als de conditie een gevolg is van een ongeval of als vanwege het chonische wegschieten van de knieschijf artritis is vastgesteld.
Sommige honden kunnen jaren met deze aandoening rond lopen, sommige hun hele leven, zonder er echt last van te hebben. Toch kan de instabiliteit van het kniegewricht lijden tot degeneratieve arthritis of the scheuren van de kniepezen, beide zeer pijnlijke aandoeningen.

Oorzaak
Patella luxatie is een aangeboren afwijking. Dit houdt niet in dat de knieschijf bij de geboorte al “los” zit, maar dat alle factoren die ervoor zorgen dat later patella luxatie kan ontstaan aanwezig zijn. Dit kan komen doordat het bot afwijkend groeit. Normaal staat een been in een mooie rechte lijn. Bij ernstige patella luxatie is zowel het bovenbeen wat gedraaid en zit de crista tibiae niet meer mooi in het midden. Dit verandert ook de stand van de knieschijf die daardoor gemakkelijk van zijn plaats kan schieten.
Het kan ook komen doordat de geul waarin de knieschijf beweegt te ondiep is of omdat de aanhechtig van de gewrichtsband naar binnen is geplaatst in plaats van in het midden.

De meeste onderzoekers denken ook dat patella luxatie een erfelijke aandoening is, maar de precieze wijze van overerving is niet bekend. Traplopen, springen en dergelijke hebben geen invloed op het ontstaan van een luxatie. Daarnaast speelt de spierkracht een grote rol bij het op de plaats houden van de knieschijf. Ondanks een slecht gebouwde knie, kan een hond met sterke bovenbeenspieren zich vaak heel goed redden. De stand van het pootje is dan wel afwijkend.
Patella luxatie komt het meest voor bij kleinere hondenrassen. Soms heeft de hond de aandoening maar aan 1 knie, maar in 50% van alle gevallen wordt de aandoening uiteindelijk bilateraal (dus aan beide knieën).

Therapie
Het is niet altijd nodig een operatieve correctie uit te voeren. Denk bijvoorbeeld aan gradatie 1 en 2. Als het dier er in het dagelijks leven geen last van heeft is een operatieve correctie niet nodig.
Toch kan een operatie soms wel noodzakelijk zijn. De methode die gebruikt wordt hangt af van de gradatie.

Met operaties worden goede resultaten behaald, mits het gewricht niet te veel is aangetast. Na de operatie wordt er een verband aangelegd om het pootje om zwelling tegen te gaan en om steun te bieden.
Als de operatie is gedaan voordat, artritus een kans heeft gehad zijn de vooruitzichten uitstekend. Na 2 tot 4 weken gaan de meeste honden na deze ingreep weer voorzichtig proberen op hun tenen te staan.
De hond zou zijn pootje na verloop van tijd weer gewoon moeten kunnen gebuiken.
Maar als er al wel artritis is geconstateerd voorafgaand aan de operatie dan zal het gewricht altijd wat pijnlijk blijven.

PRA

Progressieve Retinale Atrophy of Degeneratie (PRA of PRD) is de naam voor verschillende ziektes die progressief zijn en lijden tot blindheid. Het is al in meer dan 100 verschillende hondenrassen aangetoond. Deze ziekte is erfelijk en tast het retina aan.
Het retina is een dunne laag zenuwcellen die tegen de achterkant van de oogbal liggen. Het retina is een gedeelte van het centrale zenuw stelstel en is het enige gedeelte van het centrale zenuwstelsel dat vanaf de buitenkant zichtbaar is.
Het Retina bestaat uit photoreceptor cellen (kegels en staven) doe reageren op licht. Hier volgt een simpele omschrijving van het proces waardoor een hond kan zien.

Licht valt door de lens en wordt dirct naar het retina geleid, die speciale fotoreceptorcellen, kegels en staven, bezit. Deze cellen vertalen licht naar electrische zenuw signalen, die door door de optische zenuw naar de hersenen gaan en tijdens dat process worden omgezet in “beelden”.
~ Kegels zijn verantwoordelijk voor het zicht in schemerlicht of donker.
~ Staven zijn verantwoordelijk voor het zicht tijdens fel licht, bijvoorbeeld tijdens daglicht en om kleuren te onderscheiden.

Wat is PRA?
Normaliter worden de photoreceptoren in de retina’s ontwikkeld tot aan de 8ste week na de geboorte. Het retina van honden met PRA zijn of niet juist ontwikkeld, of zijn na ontwikkeling slechter geworden. Retinale Degeneratie komt meestal voor bij honden tussen de 1 en 8 jaar en de ziekteverloop is zeer langzaam.

Hoe herken je PRA?
De sysptomen verschillen tussen de verschillende soorten PRA en de snelheid waarmee het ontwikkeld. Het oog van een hond met PRA ziet er aan de buitenkant normaal uit. PRA doet ook geen pijn. Je kunt het begin van PRA herkennen doordat je hond nachtblind wordt. Hij zal niet meer in het donker een trap af willen en zich wat angstiger gedragen in het donker buiten. Overdag zul je helemaal niets merken en is het zicht van de hond gewoon normaal. In een verder stadium van de ziekte zul je zien dat de pupillen gaan verwijden en zie je de reflectie van licht vanuit het achterste van het oog. Bij sommige honden wordt de lens wat troebel. Als PRA zich heel langzaam voorzet kan het zelfs zo zijn dat je deze syptomen niet eens opvallen.

Kun je PRA genezen?
Helaas is er geen geneesmiddel of andere mogelijkheid om PRA te genezen. Er zijn zelfs geen geneesmiddelen die deze ziekte kunnen afremmen. De hond lijkt zich aan te passen aan het zicht dat hij heeft en kan normaal leven in zijn eigen omgeving. Het blind valt meer op als er van omgeving wordt veranderd.

Kan PRA opgespoort en voorkomen worden?
Het hangt af van de vorm van PRA. De karakteristieke veranderingen in het retina kunnen door een doorvoor opgeleide dierenarts worden waargenomen. Een hond wordt VRIJ verklaard via de CANINE EYE REGISTRATION FOUNDATION (CERF).

Hier vindt u een lijst van dierenartsen die als panellid zijn erkend door de W.K. Hirschfeld Stichting/afdeling gedrag, gezondheid en welzijn (GGW) van de Raad van Beheer op Kynologisch Gebied in Nederland te Amsterdam en de ‘European College of Veterinary Opthalmologists’ en het oogonderzoek volgens het protocol mogen verrichten. Een aantal is tevens erkend als dierenarts, specialist oogheelkunde in Nederland (NL-spec.) of ook als Europees Specialist (Diplomate, Dip. ECVO). (Bron: www.kennelclub.nl)
PRA heeft een genetische achtergrond. DNA wordt gebruikt om the kijken welke genen PRA veroorzaken. Progressive Rod-Cone Dysplasia (PRCD), is de meest voorkomende vorm van PRA. Het is belangrijk om je hond eens per jaar te laten onderzoeken op PRA.
PRCD start met nachtblindheid en lijdt tot totale blindheid als de hond 3 tot 5 jaar is.

Onderzoekers hebben een genetische test ontwikkeld die een set van genetische markers, die normaliter aangeven dat er een gen-mutatie die PRA veroorzaakt aanwezig is, kan identificeren. Ook al weten we nog niet precies om welk gen het exact gaat, iedere geinfecteerde hond heeft twee kopieen van die genetische marker. En iedere hond die deze markers niet heeft is vrij van de ziekte. Een drager heeft maar 1 kopie van deze genetische markers en wordt niet blind, maar kan wel de ziekte doorgeven aan de volgende generatie.

Op dit moment is er geen remedie tegen PRA, de enige manier om het te voorkomen is alle honden die voor de fok worden ingezet te testen op PRA.

Erfelijkheid
Tot nu toe is PRA in alle onderzochte rassen een autosomal recessieve afwijking. Dit betekent dat een pup alleen geinfecteerd kan worden als beide ouders dit foute gen bezitten. Dus beide ouders van een pup met PRA moeten ofwel lijder, ofwel drager van PRA zijn. Daaruitvolgend kan ook opgemaakt worden dat een lijder ALTIJD nakomelingen produceert die tenminste drager zijn.

Fokkerij problemen
Rassen met een genetisch marker. Het voordeel van het hebben van een genetisch marker voor PRA is dat fokkers weten hoe hun hond ervoor staat voordat ze ermee gaan fokken. Het betekend dat dragers, en zelfs besmette honden, selectief gebruikt kunnen worden in een fokprogramma, zonder het risico dat de nakomelingen uiteindelijk blind worden als gevolg van PRA.

Veilig kruisen met honden waarvan de status bekend is, zodat nakomelingen alleen vrij of drager van PRA kunnen zijn.
~ normaal x normaal
~ normaal x drager
~ normaal x lijder

Niet veilige kruisingen met honden waarvan de status bekend is zijn de kruisingen die wel puppies kunnen produceren die PRA hebben.
~ drager x drager
~ drager x lijder
~ lijder x lijder

Ik ben zelf van mening dat er bij voorkeur niet gekruisd moet worden met dragers/lijders van prcd-PRA omdat het percentage dragers/lijders ontzettend klein.
Aangezien PRA zich op alle leeftijden kan openbaren moet een CERF-test jaarlijks worden uitgevoerd. Hieruit blijkt dat de hond op dat moment vrij is van PRA.
Het beste zou zijn om de hond te laten testen via het DNA, maar dat kan helaas niet voor alle vormen.

Onze honden worden voordat ze worden gedekt onderzocht op prcd-PRA via DNA en oogonderzoek. De rapporten zullen ook op de site bij de desbetreffende hond worden geplaatst.